මෙම ජීවිතය තුලදී බුදුන් දැකිය හැකිද?

මේ ගැන ලියන්නට පටන් ගන්නා විටම මා හට කවියක් මතක් විය.එය සඳහන් කරලාම ලියන්නට පටන් ගත්තොත් හොඳයයි මට සිතුනි.

කලකිනි බුදු කෙනෙකුන් උපදින්නේ
දුකකිනි මිනිසත් බව ලැබ ගන්නේ
මෙදෙකිනි මෙසසර දුක් දුරලන්නේ
මිනිසුනි කිම වීරිය නොකරන්නේ

මෙම කවිය දෙස බලන විට පෙනී යන්නේ මෙම සසර දුක් නිවීමට නම් කාරණා දෙකක් සම්පූර්ණ විය යුතු බවය.එනම්,
1.බුදු කෙනෙකුගෙ පහල වීම.
2.මිනිසකු වී ඉපදීම.
ත් යන කරුනු දෙකය.ඉතින් අප මේ දෙකෙන් එක් කරුණක් නම් හොදින්ම සම්පූර්ණ කරගෙන ඇති බව මේ වන විටත් හොඳින් පසක් කර ගෙන සිටිමු.ඒ නම් මනුෂ්‍යත්වය ලබා ගැනීමය.නමුත් මෙය ලෙහෙසියෙන් ලබා ගත හැකි එකක් නොවන බවද "දුකකිනි මිනිසත් බව ලැබ ගන්නේ" යන පද පෙලෙන් පෙනී යයි. එසේ නම් මනුෂ්‍යත්වය ලබා ගැනීම දුර්ලභ කාරණයක් ලෙස සඳහන් කල හැක.
නමුත් බුදුවරයකුගේ පහල වීමක් අපට පෙනෙන්නට නැත.එනම් අපට මෙම සසරින් ගැලවීමක් නැද්ද?
අද අප සමාජයේ ජීවත් වන බොහෝ දෙනෙක් නිවන පසුවට දමා සිටියි.අපගේ අතැම් ස්වාමීන් වහන්සේලාද පවසන්නේ "දෙව් මිනිස් සැප කෙලවර නිවන් දකින්නට හේතු වාසනා වේවා" යයි ආශිර්වාද කරනු ඔබද අසා ඇති.ඉදින් අප මෙම ජීවිතය තුල නිවනක් ගැන කල්පන කිරීමටවත් උත්සුක වන්නෙ නැත.මන්ද එය අපගේ ජීවිත තුලින් ඒ තරම්ම දුරට ඈත් කර ඇත.
නමුත් බුදුරජණන් වහන්සේගේ ශ්‍රි මුඛයෙන්ම වක්කලියට දේශනා කලේ "වක්කලිය ඔබට බුදුන් දැකීමට අවශ්‍ය නම් මාගේ ධර්මය දෙස බලන්න(යෝ ධම්මං පස්සති සෝ මං පස්සතී)" ලෙසය.එනම් යමකු බුදුන් වහන්සේගේ ධර්මය දකින්නට උත්සාහ ගන්නේ නම් ඔහුට බුදුන් දැකිය හැකි බව උන් වහන්සේ ප්‍රකාශ කර ඇත.එසේ නම් අපිටද එය එසේම සාධාරණ විය යුතු නොවේද?මන්ද බුද්ධ වචනය අසත්‍යක් විය නොහැකි බැවිනි.
එසේ නම් අපටද නිවැරදිව ධර්මය දකින්නට හැකි නම් මෙම ජීවිතය තුල දීම නිවන් සාක්ෂ්‍යාත් කර ගැනීමට හැකිවනු ඇත.
එසේ නම් මේ ලබා ගත් මනුෂ්‍ය ජීවිතයේ දී නිවැරදිව ධර්මය දෙස බලා සසර ගමන කෙළවර කරන්නට අප උත්සුක විය යුතු නොවේද?මන්ද දැන් අපට බුදු දහමද මිනිසත් බවද ලැබී ඇති හෙයිනි.ඉදින් මෙය තව දුරටත් පසෙකට දමා සසර තව තවත් දික් කර නොගැනීමේ වගකීම ඔබ සතුය.